زندگی بهتر در سایه دین(3)
و اما بحث امروز که در مورد اصالت یک مذهب و دین است.
الف) آن تعریفی که اکثر ما از دین داریم عبارتست از برنامه ای برای زندگی و تامین سعادت و خوشبختی هم در این دنیا و هم جهان آخرت.
پس آن دین یا مذهبی که از آن صحبت میشود باید دنیا و آخرت را در کنار هم و همراه با هم تامین کند و دستورات لازم را در هر زمینه ای به ما برساند و هر آیین یا مذهبی که مومنان به آن مذهب خاص را برای تامین آخرت به ترک دنیا و یا برای تامین دنیا و زندگی بهتر به ترک آخرت ملزم میکند اصالت ندارد و در حقیقت جعلی است.
ب)مورد دوم آن است که آن دین جامع مصالح انسانی باشد و هر رذیله یا مسئله ای که حیات دنیوی یا اخروی انسان را مورد تهاجم قرار میدهد را دفع کند.
دین واقعی و اصیل نباید دارای نکته ی ابهام باشد و باید به نحوی باشد که مومنان به آن از هر سن و هر جایگاه اجتماعی که باشند در سایه ی دستوراتش هم پیشرفت کنند و هم در زندگی خود با کاستی یا پوچی مواجه نشوند. مهمترین رذیله یا چیزی که میتواند زندگی یه فرد را تهدید کند این است که بعد از مدتی این احساس دست بدهد که حضور او در دنیا هیچ نفعی برایش ندارد.
ج) مورد سوم عبارتست از دشمن ستیزی آن.
دفع ضرر و آسیب از هر چیزی کاری کاملا عقلانی است که هر انسانی در طول یک روز بارها آن را انجام میدهد.
ساختار دین نیز باید به گونه ای باشد تا هر آسیب یا دشمن بیرونی و درونی انسان را از او دفع کند و حاشیه امنی برای زندگی او تامین کند تا لا اقل بتواند آن گونه که آن دین به او دستور داده زندگی کند.
پیروان ادیان یا مذاهبی که عنصری به عنوان جهاد و استکبار ستیزی و تولی و تبری را ندارند غالبا سرنوشت های خوبی پیدا نکرده اند و توسط دشمنان خود نابود شده اند.( البته فقط نابودی و شکست در عرصه ی نظامی مورد نظر نیست.)
