صبح که از خانه میزنیم بیرون تنها چیزی که مهم است برای ما بوی عطر ما و لباس اتو کشیده است خوب نباید تیپ آدمی زشت باشد. این درست جسم ما خوشگل و خوشتیپ اما برای روح خود چکار کرده ایم همان روز آیا به اندازه دقیقه ای با خدای خود مناجات کرده ایم؟ آیا از او چیزی خواسته ایم و یا اصلا یادمان رفته هر چه که داریم از لطف و محبت الهی است همان خدایی که وقتی از خواب بیدار می شویم به لطف اوست و وقتی حتی پلک می زنیم باز هم به اجازه او اینکار را انجام می دهیم همان خدایی که در قلب و جان من و توست و ما هیچگاه او را ندیده ایم و او را فراموش کرده ایم حتی به اندازه دقیقه ای...
((و هو اقرب الیه من حبل الورید))
