درس امام ششم به سود پرستان
در احادیث نقل شده است که روزی امام صادق (ع) به دلیل تأمین مخارج زندگی خود و خانواده‌اش مبلغ هزار دینار به شخصی به نام «مصادف» داد که برای کارهای تجاری به مصر برود و کسب در آمد کند. مصادف نیز با آن پول کالاهایی را در مدینه تهیه کرد تا بتواند با فروش آنها در مصر درآمدی کسب کند.
با کاروان تجاری به سمت مصر راه افتادند، در نزدیکی‌های مصر با یک قافله تجاری دیگری برخورد کردند که در حال خروج از مصر بودند، وضعیت بازار مصر را جویا شدند. متوجه شدند کالایی که همراه آنها است در مصر به شدت کمیاب شده است و چون از مایحتاج عمومی مردم است، تقاضای زیادی نسبت به آن در مصر وجود دارد.
همگی «هم قسم» و «هم پیمان» شدند که با سودی صد در صد کالای خود را بفروش برسانند. وقتی به مدینه بازگشتند مصادف به محضر امام صادق (ع) رفت و دو کیسه که در هر کدام هزار دینار پول بود در محضر امام گذاشت! و عرض کرد یکی از آنها همان هزار دینار مال التجاره‌ای است که در اختیار من قرار دادید و دیگری نیز هزار دینار سودی است که من کسب کردم ! امام فرمود این سود خیلی زیاد است، خلاف قاعده است چگونه و از چه راهی کسب شده است؟ مصادف داستان را برای امام تعریف کرد.
امام در واکنش به این رفتار غیر اخلاقی تاجران مدینه با برادران مسلمان خود در مصر فرمود: چگونه شما علیه گروه دیگری از مسلمان‌ها هم قسم و هم پیمان می‌شوید که به کمتر از صد در صد سود کالای خود را به آنها نفروشید! پس همدلی و همدردی و هم دینی و انسانیت کجا رفت!
امام البته آن سود را قبول نکرد و فقط مال التجاره خود را برداشت و فرمود ما نیازی به چنین سودی نداریم و در آخر خطاب به مصادف فرمود: «مجادلة السیوف اهون من طلب الحلال ، جنگ با شمشیر راحت تر از درآمد حلال است.» ـ الکافی . ج 5
s...r