عطر حسین

عطر و بوی حسین علیه السلام

السلام علیک یا ابا عبدالله

سال ما 12 ماه است که بعضی هایش رنگ خون گرفته اند؛ ماه محرم.

محرم و صفر تمام شد و ما رخت سیاه را از تن برکندیم اما چه کنیم که داغ امام مظلوم ما هنوز هم دل ما را درد آلود کرده است (( ( قالَ النّبیُّ صَّلی اللهُ عَلَِیه وَ آلِهِ وَ سَلّم : (اِنّ لِقَتلِ الحُسیَن حَرارَهً فِی قُلوبِ المُومِنینَ لا تَبرُدُ اَبَداً) )).

نمی خواهم بگویم که همیشه گریه کنیم و افسرده باشیم البته می دانید که گریه بر ابا عبدالله نه تنها ما را افسرده نمی کند بلکه ما را شاداب تر و حماسی تر می کند تا بر راه خود همانند صخره سخت بمانیم...

گذشت ایام برخی چیز ها را کهنه می کند بعضی چیز ها را به فراموشی می سپارد و بعضی دیگر را حتی از زباله دان تاریخ هم حذف می کند اما آن نوری که فراموش نمی شود نور عاشورا است.

نوری که ابا عبد الله الحسین علیه السلام و یارانش به عرصه تاریک و بی رنگ گیتی تاباندند راه ما را تا ابد روشن کرد راهی که فتح و نصر را برای ما به ارمغان می آورد و مایه عزت در دنیا و سعادت در آخرت است آری روز ها، راه عاشورائیان را کهنه نمی سازد و آنان را به صراط مستقیم الهی رهنمون است و برای آنها هر روز عاشورا و هر زمین و زمانی کربلاست آنان هستند که ثابت قدم اند و آنان اند که ندای هل من ناصر را بر گوش تاریخ تکرار می کنند.

آری محرم و ربیع الاول نزد پیرو ائمه هدی علیهم السلام هیچ فرقی با هم دیگر ندارند چون آنان سنگینی بار تکلیف را در هر جائی و زمانی که باشند حس می کنند ....