دغدغه های فرهنگی(2)

من آدمی بی اطلاع از مسائل فرهنگی نیستم؛ همان طور که از مسائل کشور نیز هیچ گاه بی خبر نبوده ام. لذاست که حقیقتا در باب فرهنگ، احساس نگرانی عمیقی دارم.

و اما در عرصه فرهنگ بنده به معنای واقعی کلمه احساس نگرانی می کنم و حقیقتا دغدغه دارم. این دغدغه از آن دغدغه هایی است که آدمی به خاطر آن، گاهی ممکن است نصف شب هم از خواب بیدار شود و به درگاه پروردگار تضرع کند. من چنین دغدغه ای دارم. البته در سخنرانی ها، از این دغدغه با مردم نخواهم گفت، اما نمی شود که به شما نگویم. شما خودتان دست اندرکاران مسائل فرهنگی هستید و باید از این دغدغه من خبر داشته باشید. خود من آدمی بی اطلاع از مسائل فرهنگی نیستم؛ همان طور که از مسائل کشور نیز هیچ گاه بی خبر نبوده ام. لذاست که حقیقتا در باب فرهنگ، احساس نگرانی عمیقی دارم. البته در اثر تربیت های اولیه اسلامی، احساس مبارکی در ما به وجود آمده بود. بعد هم خدای متعال منت گذاشت و کسی مثل امام را بر ما گماشت و ایشان با وجود و حرکت خود، آن احساس را که احساس امید به آینده است در ما تقویت کرد. من خدا را شاکرم که حتی برای یک لحظه هم امید خود را در همین عرصه پر دغدغه از دست نداده ام. اگر تلاشی می کنم، حرفی بر زبان می آورم و دست به اقدامی می زنم، همه ناشی از آن امید است. ان شاء الله و به فضل پروردگار، روز به روز هم به این تلاش و اقدام و حرکت خواهم افزود. کما اینکه چون امیدوارم از اول انقلاب تا امروز هم، در این روند، روز به روز تلاش و حرکت خود را بیشتر کرده ام.

با این همه، آن دغدغه که شبیه دغدغه در میدان جنگ است، وجود دارد. میدان جنگ، از دغدغه بسیاری برخوردار است. اغلب شما لابد جبهه ای هستید و این را می دانید. البته دغدغه میدان جنگ، به معنای رها کردن سنگر، عقب نشینی و نا امید شدن نیست؛ دغدغه ای سوای اینهاست که هم در خطوط مقدم و هم در قرارگاه ها، با آدم است.من هر دو جا بوده ام و در این عرصه دغدغه ای جدی دارم.

رهبر معظم انقلاب 78/9/23