بسم الله الرحمن الرحیم
هر روز ما عاشورا است.
4 سال پیش بود که این روز ها عاشورا بود بله عاشورای حسین بن علی علیهما السلام بود ماتم و عزای کسی که عرش و فرش برای او گریستند اما...
اما بودند کسانی که نفهمیدند و گریه عرش که نه بلکه گریه مردم را هم نشیندند می دانید چه روزهایی را می گویم ؟ چه روزهای غم ناکی...
7 ام دی ماه 1388 در تاریخ نماند روزی بود که مردمی که ادعای حقوق بشر داشتند حرمت مردم دیگر و ولی نعمتشان را حسین بن علی علیه السلام را نگه نداشتند و اهانت کردند
اما مهم این بود که مردمی که روح حسین بن علی علیه السلام در جانشان دمیده بود آمدند و بینی شیطان را به زمین مالیدند و شیطان را ناکام گذاشتند هیچ گاه فکر نکنیم که شیطان بیکار است و فقط عده ای بودند که این کار را انجام دادند بلکه این شیطان بود که این حرکت ابلیسی را هدایت می کرد.
حماسه نهم دی ماه 88 هر سال تازه تر می شود فکر که می کنم چه شد؟ مردمی با شور و شعور حسینی آمدند کف خیابان و بدون هیچ آتش کشیدن اتوبوسی و حتی کندن تابلویی شعار حسین حسین سر دادند و این حرکت نامبارک و ابلیسی را ناکام گذاشتند.
این مردم در هر برهه ای که باشند این کار را می کنند یعنی کار عظیم می کنند کاری که دشمنان این مردم هنوز هم در مستی ضربه سنگین نه دی هستند.
فکر می کنم کوتاه ترین تحلیلی که می توان ارائه داد این است که بدانیم که اگر دشمنی مستقیم وارد عرصه مقابله با ملتی شود یقینا دچار شکست خواهد شد ولی اگر توانست مردمی را تخدیر کند و آنها را آرام آرام دچار غفلت کند می تواند موفقیت به دست آورد. درس بزرگی که می توان آموخت این است که بدانیم هیچ گاه آب در آسیاب دشمن نریزیم و با او همراه نشویم همیشه با مردم باشیم و آنها را رها نکنیم که اگر آنها را رها کنیم تحلیل ها غلط می شوند و موجب دوری بیشتر از بدنه جامعه خواهد شد و این امر به این می انجامد که بلایایی نظیر آنچه سر برخی اندیشمندان آمد و نهایت هم به صف دشمن پیوستند. ما باید بر حذر باشیم از این که هم صدا و همراه با دشمن باشیم...
