یک خاطره از آیت الله بهجت

خاطره حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمدحسن الهی‌فر از آیت الله بهجت: 
یک روحیه بسیار جالب ایشان در دسترس بودن و سادگی در برخورد بود. از همان اوایل که بنده آشنا شدم در کنار مردم تا این اواخر که مجتهدی سالخورده و عالمی بزرگ و شناخته شده بودند. نهایتاً یک طلبه ساده همراهی شان می کردند و دائماً در مسجد و حرم و محل و غیره در کنار مردم و در دسترس همگان بودند. این ویژگی را بعضاً کمتر در بین علما مشاهده می کنیم. اصلاً هم ابایی نداشتند که به سؤالات ساده و مشکل مردم پاسخ بدهند و کار مردم را راه بیندازد. از استخاره گرفته تا عقد و امور دیگر را بدون ناراحتی انجام می دادند. 
یادم هست یکبار عروس و دامادی برای عقد آمدند ولی قیافه داماد خیلی غیر اسلامی بود. از آنهایی که اگر امثال بنده در خیابان می دیدیم تکفیرش می کردیم! ولی آقای بهجت بدون کمترین برخورد منفی و با مهربانی تمام عقد را جاری کردند و فقط آخر سر دستی به محاسن مبارکشان کشیدند و اتفاقاً آن جوان هم مقصود را گرفت و گفت که منظور آقا را فهمیده که نباید جوان شیعه محاسنش را اینطور بتراشد.